Ayer. Hoy. Jamás

Rabia y asco quiero escribir hoy. Cual precursor renegado de la generación beat que aún no he tenido la desgracia de saborear. Mientras de mi cabeza no para de emanar el sentimiento de la inutilidad de los pensamiento del ego de hoy. Y para acabar de redondearlo, parece ser que exista una máquina picadora de cerebros que esta trabajando en mi. Fabricando salsa de sentimiento para que luego pueda salir fácilmente por el desagüe más cercano goteando con un color similar a la sangre por la nariz. Coágulos a parte. Cual energúmeno que sabia des de hace años la verdad pero que siempre ha querido esconder con un simple, que va, es imposible: lo que tenga que pasar pasará.

Llegarán siempre tarde las preguntas. ¿Porqué siempre llegan después de la marea de asco preguntando si el sentimiento más evidente sigue existiendo en ti?

3 Respostes

  1. Primer de tot espero que la màquina de triturar cervells no hagi fet destrosses en el teu. No ens pots privar del teu enginy. I si, les preguntes sovint arriben tard, però de vegades, en el fons, no les fem perquè, o bé, en sabem les respostes, o bé, no volem donar caràcter de realitat a allò que ja ens imaginem funest.

  2. Jo no entenc això de la salsa de sentimiento. Què és i de què va la tal salsa??

  3. Per casualitat, tu també pateixes de sinusitis o rinitis, inútil?

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Twitter picture

Esteu comentant fent servir el compte Twitter. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s

A %d bloguers els agrada això: