Aparto el pueblo otra vez. Recuerdo antaño, pero el calor es más vivo, quizas más adulto y acompañado.
Esta vez pero, la garganta se resiente más y el aceite de la vida me ha vuelto a jugar una pasada muy puta. Como la noche misma (en ocasiones últimamente escasas dentro de la pobreza de la depresión). Ya era hora que se llevara otro la compasión y la pena.
***
Dejar de escucharse mientras se escribe es fatal. Pero el conversar (sirva según experto(s) para emparejar celulas y celulosa o no) es una fuente promíscua de ideas demasiado juntas como para tener tiempo de escribirlas todas sin cortar la anterior parla (embarazada de ideas, por supuesto).
***
– Que escribe, ideas?
– Escribe palabras que definen ideas.
(por supuesto)
***
Visita inesperada y recuerdos de birra y de algo de salvarme la vida (creo). Mi héroe.
***
Quizás escriba bien, pero no tengo nada que contar (más que mi vida).
***
Y aquí me hayo solo. En la soledad acompañada del que está solo y no sabe el porque de la huida.
Solo, en un rincón desconocido del más allá.
***
***
Prometo volver a escribir algo normal, pero no prometo nada.
Enhorabona, inutil! Molt bon post. 😀
Lamento discrepar amb l’ahse
Ha!? T’atreveixes a discrepar pons??? I quin tipus de post anomenaries “bo” per a aquest bloc?
ei soc jo el que surt, com mola jejejeje.
Merci Jusep.
Inutil!!! M’has de donar una resposta al mail! 😀
Pero que et passa noi?! Necessites una sacsejada!
Promets o no promets?
A mi em sembla que no promet. 😀